Αγαπητοί φίλοι και θεατές,
Σας καλωσορίζω στο φετινό φεστιβάλ, των θεατρικών παραστάσεων που θα διεξαχθούν όλο το καλοκαίρι, έως και τον Σεπτέµβριο.
Το θέατρο είναι αναγκαίο µέσο παιδείας και γνώσης, όχι µόνο για την επαγγελµατική αποκατάσταση ενός ανθρώπου αλλά και ως µέσο για να διαµορφώσει πραγµατικούς Έλληνες. Δηλαδή ανθρώπους, µε βαθειά γνώση του αρχαίου πολιτισµού και της ιστορίας µας. Και αυτό θα πρέπει να γίνει βασική επιδίωξη και της ίδιας της Πολιτείας, εάν επιθυµεί να αναβαθµίσει ριζικά την Παιδεία, που προσφέρεται στη χώρα µας.
Εκφράζω την αµέριστη εκτίµησή µου σε όλους τους συµµετέχοντες στις Σκηνές του ΔΗ.ΘΕ.ΜΑ., γιατί µέσα από τον ενθουσιασµό τους να εκφραστούν, «γεννούν» πολιτισµό, τις περισσότερες φορές, χωρίς να το αντιλαµβάνονται άµεσα, όµως συµβαίνει. Και είναι αξιοθαύµαστο να παρακολουθείς ανθρώπους, οι οποίοι απασχολούνται ερασιτεχνικά, να προετοιµάζουν ένα έργο, που µπορεί και επαγγελµατίες ηθοποιοί να ζηλέψουν! Πρόκειται για ανθρώπους που εργάζονται αφιλοκερδώς για το ΔΗ.ΘΕ.ΜΑ., δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους και το µόνο τους µέληµα είναι η δηµιουργία. Αγωνίζονται προκειµένου να γίνει πραγµατικότητα το όνειρό τους, να «ανέβουν» σε µία θεατρική σκηνή και να υποδυθούν ρόλους ως «επαγγελµατίες» ηθοποιοί. Είναι η λαχτάρα τους να µαγέψουν το κοινό, που έρχεται γι’ αυτούς, ως πρωταγωνιστές του έργου και να τους µεταδώσουν, όλα τα συναισθήµατα που αποπνέει µια παράσταση. Επίσης, είναι ο λόγος που υπάρχει το ΔΗ.ΘΕ.ΜΑ. Οι ίδιοι οι συµµετέχοντες το στηρίζουν και φυσικά, εσείς ως θεατές.
Ευχαριστώ ιδιαιτέρως τους στυλοβάτες του ΔΗ.ΘΕ.ΜΑ., που δεν είναι άλλοι από τους σκηνοθέτες µας, τον Νίκο Γκεσούλη, τη Πελαγία Αγγελίδου, τον Τάσο Χαλκιά, την Ωραιοζήλη Καραγιαννίδου, τη Τζένη Σακοράφα και την Ηλιόπη Θραψανιώτη, οι οποίοι στήνουν αξιόλογες παραστάσεις και δουλεύουν πάντοτε µε ζήλο και µεράκι. Τους ευγνωµονώ που είναι κοντά µας, διότι µεταφέρουν µέσα από τις γνώσεις τους, αξίες οι οποίες εκλείπουν ή έχουν ξεχαστεί από τη πλειοψηφία των ανθρώπων και εν γένει µεταφέρουν στοιχεία πολιτισµού. Ευχαριστώ από καρδιάς, την κα Νανά Νικολάου, καταξιωµένη σκηνοθέτιδα του θεάτρου, για την έως σήµερα σπουδαία προσφορά της στο ΔΗ.ΘΕ.ΜΑ. αλλά και τα µέλη του Διοικητικού Συµβουλίου, οι οποίοι έχοντας τους ίδιους στόχους, συνεισφέρουν στις δράσεις µας, ο καθένας µε τον δικό του µοναδικό τρόπο.
Εύχοµαι οι συµµετοχές να αυξηθούν και ο καθένας από εσάς, τους θεατές, να αποκτήσει σε λίγα χρόνια την προσωπική εµπειρία µέσα από τη συµµετοχή του στην οµάδα του θεάτρου. Όπως, χαρακτηριστικά αναφέρουν οι σκηνοθέτες µας, το θέατρο είναι χώρος έκφρασης, δηµιουργίας και σε καµία περίπτωση εξαναγκασµού. Δεν καταπιέζεται κανένας από τους συµµετέχοντες µίας οµάδας να «παίξει» σε κάποιο έργο, χωρίς να το επιθυµεί πρώτα ο ίδιος. Μπορεί να είναι µόνο µέλος µίας οµάδας και να παρακολουθήσει σεµινάρια και θέατρο, µε ό,τι αυτό περιλαµβάνει, τα οποία παρέχονται από τους καταξιωµένους σκηνοθέτες µας, µε ένα µικρό αντίτιµο των 10€ µηνιαίως. Ας χρωµατίσουµε τη ζωή µας µε όµορφα συναισθήµατα, ακόµα και µε σκέψεις ή ανησυχίες και να τα µοιραστούµε µαζί µε µία οµάδα, που θα µας εξελίξει τον καθένα µας ξεχωριστά, σε όλες τις πτυχές της καθηµερινότητάς µας.
Καλώ λοιπόν όλους τους σηµερινούς θεατές, να γίνουν αύριο οι πρωταγωνιστές των οµάδων, στις σκηνές του ΔΗ.ΘΕ.ΜΑ.!
Σας περιµένουµε όλους από Σεπτέµβρη για εγγραφές και συµµετοχές, να ανακαλύψετε αυτόν τον ξεχωριστό κόσµο του θεάτρου!
Εύχοµαι ένα όµορφο πολιτιστικό καλοκαίρι!!!
Δήµητρα Κάκαρη
Πρόεδρος Δηµοτικού Θεάτρου Μαραθώνα
Αγαπητέ Θεέ
Μια τρυφερή
και συγκινητική ιστορία!
Ο Όσκαρ, ένα δεκάχρονο αγόρι
πάσχει από λευχαιµία!
Παρά το θλιβερό της ιστορίας, ο Όσκαρ, µέσα από τις επιστολές που γράφει στο Θεό, αναπτύσσει προβληµατισµούς σχετικά µε τον θάνατο, την αρρώστια,
τον έρωτα, την αλήθεια και το ψέµα, αλλά
και την ύπαρξη Του Ίδιου Του Θεού,
στον οποίο απευθύνεται!
Με την αγνότητα της παιδικής ψυχής του, την αφέλεια, το χιούµορ, τον αυτοσαρκασµό και την βοήθεια της θείας Ροζ, νικά τους φόβους του, ελευθερώνεται,
και ανακαλύπτει την Αλήθεια!
Παραδίδει µαθήµατα θάρρους, αγάπης, αισιοδοξίας, ελπίδας, πίστης, ανθρωπισµού, αξιοπρέπειας!
Μας θυµίζει ότι, «η µόνη λύση για τη ζωή, είναι να ζεις», ότι «… η ζωή δεν είναι δώρο, αλλά δάνειο» και µας αποκαλύπτει το µυστικό για την ευτυχία της ύπαρξης… «κοίτα κάθε µέρα τον κόσµο
σαν να ‘ταν η πρώτη φορά»!
Κείµενο: Eric Emmanuel Schmitt, Μετάφραση-διασκευή: Εφηβική Σκηνή, Σκηνοθεσία: Ωραιοζήλη Καραγιαννίδου, Σκηνικά-κοστούµια: Εφηβική Σκηνή, Πιάνο: Έλενα Διασίτη – Κρις Θεοδωρόπουλος, Τσέλο: Κατερίνα Κουκούλη, Φώτα-ήχος: Κώστας Αγγέλου, Χορογραφία-Κίνηση: Ιωάννα Μπάκα – Νικολία Βουκελάτου. Παίζουν: Αργύρη Ζωή, Βουκελάτου Νικολία, Διασίτη Έλενα, Θεοδωρόπουλος Αλέξανδρος, Θεοδωρόπουλος Κρις, Μπέλα Μουστσογλάβα, Μπάκα Ιωάννα, Καραγιαννίδου Αικατερίνη, Λέπουρης Γιώργος.
Παραστασεις – ωρα 21:00
Παρασκευή 6 & Σάββατο 7 Ιουλίου
Θέατρο «Βασίλης Τσάγκλος», Μαραθώνας
Πέµπτη 12 & Παρασκευή 13 Ιουλίου
Θέατρο Πολιτιστικού & Αθλητικού Πάρκου Νέας Μάκρης
Πέµπτη 19 Ιουλίου
Θέατρο Καλετζίου
Αυτός, αυτές και τα μυστήρια
Το «Αυτός, αυτές και τα µυστήρια»
είναι το αποτέλεσµα µιας ιδιαίτερης και πρωτόγνωρης δουλειάς για την Νεανική µας Σκηνή. Έµπνευση και βάση της στάθηκε
για µας το περίφηµο έργο του Κώστα Μουρσελά «Εκείνος κι Εκείνος».
Το περιεχόµενό του, το ύφος και η αίσθηση του χιούµορ που αναδύεται ασκώντας παράλληλα και κοινωνική κριτική ήταν για µας το έναυσµα και η βάση πάνω στην οποίαν χτίσαµε (χωρίς ασφαλώς να αντιγράφουµε).
Ανταλλάσσοντας ιδέες και απόψεις, µε ασκήσεις υποκριτικής και αυτοσχεδιασµούς δηµιουργήσαµε τις σκηνές και τους ρόλους µας σε µία πρωτόγνωρη, γοητευτική και άκρως δηµιουργική συνύπαρξη.
Μια σάτιρα µε αβίαστο γέλιο, που όµως µέσα από αυτό αναβλύζουν σκηνές και σχέσεις ανθρώπινες. Η ανάγκη για επαφή, τρυφερότητα και αγάπη. Το χρήµα και η επιρροή του, το άγχος που κατατρώει τα σωθικά µας. Τα καθηµερινά απλά πράγµατα, που δεν πρέπει να ξεχνάµε την αξία τους στην ζωή µας. Κέντρο όλων αυτών ένας άντρας
σε ένα παγκάκι. Ποιος είναι; Τι κάνει µόνος
του εκεί; Γιατί κάθεται σιωπηλός;
Οι απαντήσεις και η συνέχεια επί σκηνής.
Σκηνοθεσία: Πελαγία Αγγελίδου, Επιµέλεια κουστουµιών: Νεανική Σκηνή, Σκηνογραφία-κατασκευή σκηνικών: Πελαγία Αγγελίδου, Μουσική επιµέλεια: Αντώνης Δελαπόρτας, Φωτισµός: Κώστας Αγγέλου, Αφίσα: Ευρυγένης. Ειδικές κατασκευές-Τεχνικός σκηνής: Τόνι. Παίζουν: Μιχάλης Ζούρος, Βούλα Σταµπέλου, Κωνσταντίνα Μαθιουδάκη Χριστόφορος Βούδρης. Γιώργος Μπάρδης, Δηµήτρης Ευρυγένης, Αλεξάνδρα Φάκα, Βασίλης Σπυρόπουλος.
Παραστασεις – ωρα 21:00
Σάββατο 21 & Κυριακή 22 Ιουλίου
Θέατρο «Βασίλης Τσάγκλος», Μαραθώνας
Παρασκευή 27 – Σάββατο 28 – Κυριακή 29 Ιουλίου
Θέατρο Πολιτιστικού & Αθλητικού Πάρκου Νέας Μάκρης
Κυριακή 2 & Δευτέρα 3 Σεπτεµβρίου
Θέατρο Πολιτιστικού & Αθλητικού Πάρκου Νέας Μάκρης
Αλμανάκ
Κείµενο: Μαριάννα Κάλµπαρη, Σκηνοθεσία: Νίκος Γκεσούλης, Μουσική: Γιώργος Βαρσαµάκης, Σκηνικά-Κοστούµια: Θεατρική οµάδα. Παίζουν: Αντωνίου Μαρίνα, Αποστόλου Αναστασία, Δήµου Ελένη, Λαµπαρός Πέτρος, Λέπουρης Γιώργος, Μασιάλα Έυη, Μυλωνάς Δηµήτρης, Νικολοπούλου Κωνσταντίνα, Παγκράτης Μιχάλης, Παπαθανασίου Αναστασία, Σδράλιας Τρ. Φίλιππος, Τουρκαντώνη Αναστασία, Φωτίου Όλγα, Χαρίση Ματίνα.
Παραστασεις – ωρα 21:00
16/06 Σάββατο Θέατρο Βαρνάβα
17/06 Κυριακή Θέατρο «Βασίλης Τσάγκλος», Μαραθώνας
01/07 Κυριακή Θέατρο Καλετζίου
15/07 Κυριακή Θέατρο Πολιτιστικού & Αθλητικού Πάρκου Νέας Μάκρης
06/09 Πέµπτη Θέατρο Πολιτιστικού & Αθλητικού Πάρκου Νέας Μάκρης
Η αυλή των θαυμάτων
Παρακολουθούµε τη ζωή και τις ιστορίες των ανθρώπων µιας αυλής που διαδραµατίζεται
σε µια λαϊκή γειτονιά της Αθήνας,
στα τέλη της δεκαετίας του ’50.
Ένα έργο που περιγράφει την µεταπολεµική κατάσταση της χώρας µέσα σε ένα κοινωνικό και πολιτικό ιστό πονεµένο και σχεδόν διαλυµένο από τις συνέπειες του πολέµου
και του εµφυλίου. Μέσα σε µια αυλή
αναβιώνει όλη η ιστορία της Ελλάδας.
Συντελεστές
Κείµενο: Ιάκωβος Καµπανέλλης, Θεατρική Διδασκαλία-Σκηνοθεσία: Τάσος Χαλκιάς, Βοηθός Σκηνοθέτη: Mαρίνα Ρώµα, Μουσική: Γιάννης Ψειµάδας, Φωτισµός: Κώστας Αγγέλου, Τάσος Χαλκιάς, Σκηνικά: Πελαγία Αγγελίδου, Κοστούµια: Η οµάδα, Με την ευγενική αφιλοκερδή αρωγή της ενδυµατολόγου Ηλιάνας Χαλκιά.
Τα πρόσωπα του έργου µε σειρά εµφάνισης
Βούλα: Κατερίνα Σκόρδη-Τσουρά, Μαρία: Νόνα Κοντοθόδωρα-Χάιδω Σπανοπούλου, Γιάννης: Αντώνης Τριανταφύλλου, Ιορδάνης: Λάµπρος Πανόπουλος, Γιάννης Παππάς, Αννέτω: Σωτηρία Τσέλιου – Παππά, Τίνα Βασιλοπούλου, Άσντα: Φανή Προκοπίου, Ντόρα: Στεφανία Κωσταρέλου, Βιργινία Παππά, Μπάµπης: Κώστας Παπαγεωργίου, Στράτος: Βασίλης Ψαρράς, Όλγα: Μαρία Κοντοθόδωρα, Ειρήνη Χρυσαφίνη, Στέλιος: Βαγγέλης Τσιάνος, Ένας άντρας: Φάνης Βορεϊνάκης, Α’ Μηχανικός: Πάνος Μπαϊράµης, Β’ Μηχανικός: Γιάννης Παππάς-Λάµπρος Πανόπουλος, Ταχυδρόµος: Φάνης Βορεϊνάκης, Αστυφύλακας: Νίκος Κουρουνάκος.
Παραστασεις – ωρα 21:00
Πέµπτη 28-Παρασκευή 29-Σάββατο 30 Ιουνίου
Θέατρο «Βασίλης Τσάγκλος», Μαραθώνας
Τετάρτη 4 – Πέµπτη 5 Ιουλίου
Θέατρο Πολιτιστικού & Αθλητικού Πάρκου Νέας Μάκρης
Κυριακή 8 Ιουλίου – Θέατρο Καλετζίου
Κυριακή 16 Σεπτεµβρίου
Θέατρο Πολιτιστικού & Αθλητικού Πάρκου Νέας Μάκρης
Σηµείωµα Σκηνοθέτη
Η σχέση µου µε την «ΑΥΛΗ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ» ξεκίνησε το 1972, όταν µαθητής ακόµα στην Δραµατική Σχολή του Ε.Θ. στο µάθηµα της σύγχρονης Ελληνικής Δραµατουργίας, ο αείµνηστος δάσκαλός µου Άγγελος Τερζάκης µας ανέλυσε το µοναδικό, όσον αφορά στην διαχρονική του αξία, πολυσήµαντο θεατρικό αριστούργηµα του Ιάκωβου Καµπανέλλη!
Η «ΑΥΛΗ» γράφτηκε το 1956-57 και ξεκίνησε την παραστασιακή της περιπέτεια, την ίδια θεατρική χειµερινή περίοδο 1957-58 ευτυχώς γι’ αυτήν, από το «υπόγειο» του επίσης αείµνηστου θεατρικού διδασκάλου, θεατράνθρωπου και δηµιουργού του θεάτρου τέχνης Κάρολου Κούν!
Από τότε η Ελληνική θεατρική σκηνή, έχει τιµήσει πολλές, πάµπολλες φορές, το αριστούργηµα του Ιάκωβου Καµπανέλλη, σε δεκάδες παραστάσεις, άλλοτε τιµώντας το έργο, άλλοτε πάλι απλά χρησιµοποιώντας το, για προσωπική τέρψη και µε αλαζονική, θα έλεγα έπαρση αρκετές φορές, απλά και µόνο από καλλιτεχνική ανεπάρκεια και απουσία καλλιτεχνικής ευαισθησίας!
Πέρα από τα διαβάσµατα και τις εµπειρίες µου γύρω από το έργο, είχα και προσωπική καλλιτεχνική προσέγγιση δύο φορές. Στο Ε.Θ. σε σκηνοθεσία του Κώστα Μπάκα, στις αρχές της δεκαετίας του 1980, µε έναν µικρό ρόλο και µια δεύτερη φορά, σε σκηνοθεσία Κώστα Τσιάνου το 1998 στο θέατρο «ΒΕΑΚΗ», αυτή τη φορά µε τον ρόλο του Μπάµπη.
Τα Χριστούγεννα του 2017 ο Δήµος Μαραθώνος και το ΔΗ.ΘΕ.ΜΑ. µου κάνουν την τιµή να µε καλέσουν να διδάξω την «ΑΥΛΗ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ» στον εξαιρετικό ερασιτεχνικό θίασο του Δήµου, που επί 15 και πλέον χρόνια ευδόκιµα, ανεβάζουν παραστάσεις υψηλού καλλιτεχνικού επιπέδου και έχουν επανειληµµένως βραβευθεί γι’ αυτές τους τις επιδόσεις! Στις 16 Ιανουαρίου του 2018 ξεκίνησαν οι πρόβες µας και σήµερα έχουµε την τιµή να σας παρουσιάσουµε το καλλιτεχνικό µας αποτέλεσµα, µε µοναδικό σκοπό την τέρψη και την ψυχαγωγία σας!
Με την σκέψη στον Ιάκωβο, που γράφει: «Όταν το θέατρο γίνει ζωή σου, σκέψη σου, µοίρα σου, τα όρια ανάµεσα στον κόσµο της καθηµερινής σου ζωής και στον κόσµο που ζουν η Κλυταιµνήστρα, ο Άµλετ, η κυρία Άλβιγκ, παύουν να υπάρχουν. Η σχέση σου µε τα θεατρικά πρόσωπα δεν είναι λόγια, γίνεται ανθρώπινη σχέση» …προσυπογράφοντας, σας καλωσορίζω στην «ΑΥΛΗ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ».
Τάσος Χαλκιάς
Σηµειώσεις Συγγραφέα
Θα ήθελα να γράψω θεατρικά έργα µε όσο το δυνατόν γνησιότερη την Ελληνική τους προέλευση και να προσπαθήσω µέσα απ’ αυτά, να ανακαλύψω στον Έλληνα του τόπου µου και του καιρού µου, τα χαρακτηριστικά του σύγχρονου ανθρώπου. Η «ΆΥΛΗ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ» βασίζεται στην έλλειψη σταθερότητας και σιγουριάς, που χαρακτηρίζει την ζωή του Έλληνα και στην συνηθισµένη λαχτάρα του Ρωµιού να στεριώσει κάπου, να σιγουρέψει κάτι. Η λαϊκή τάξη εκφράζει πάντα µε πιότερη γνησιότητα τα χαρακτηριστικά της ζωής, γι’ αυτό και τοποθέτησα το έργο στο χώρο της. Η ρευστότητα στις συνθήκες ζωής του Έλληνα, η µεσογειακή του ιδιοσυγκρασία και µια έµφυτη αντίσταση στις δυσκολίες, µια αισιοδοξία, του διαµορφώνουν ένα χαρακτήρα που δεν έχει στέρεα σύνορα, δεν µπορείς εύκολα να τον καθορίσεις. Τα πολιτικά πάθη, οι φοβίες και προπάντων η εκµετάλλευσή τους, εµποδίζανε τη δικαιότερη κατανοµή των αγαθών που έφερνε η οικονοµική πρόοδος. Η απόσταση από το οικονοµικά ρωµαλέο κέντρο της Αθήνας ως τις γειτονιές της µε τους χωµατόδροµους, τους προσφυγικούς συνοικισµούς, τις πυκνοκατοικηµένες αυλές, έγινε ακόµα πιο µεγάλη. Σ’ αυτές τις αυλές, σ’ αυτές τις γειτονιές, άργησε πολύ να φτάσει η καλύτερη ζωή. Εδώ βασίλευε η ανασφάλεια και η καταφυγή στο µικροσυναισθηµατισµό και στην ονειροπόληση, όµως στην πραγµατικότητα η ζωή ήταν πολύ σκληρή και η αθλιότητα περίσσευε! Μέσα στο ίδιο άτοµο βλέπεις να γεννιούνται τα πιο αντίθετα µεταξύ τους αισθήµατα, που καλύπτουν όλη την κλίµακα από το καλό ως το κακό -και αντιστρόφως- µια διαρκής δηλαδή αποκάλυψη ψυχικού πλούτου, µια σειρά από µικρά θαύµατα! «Η ΑΥΛΗ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ!»
Ιάκωβος Καµπανέλλης